Het is 08.00 en ik schrik wakker van een toeterende vrachtwagen. Ja ik mocht uitslapen van mezelf, omdat ik in deze hectische tijd mezelf een beetje voorbij loop.
Dus ik lig in bed en hoor het getoeter, mijn eerste gedachte was: vast een fietsende tiener met oordopjes in die midden op de weg fietst. Het was de laatste tijd namelijk twee keer voorgekomen dat ik als automobilist niet langs een "slingerende" fietser kon en als ik dan voorzichtig een toeter gaf dan schrokken ze zich rot! Ik zeg: levensgevaarlijk!
Ik schrijf dit, omdat ik me gewoon niet kan voorstellen dat je muziek op je oren wilt hebben als je buiten een activiteit beoefend. Ik zie mensen achter de kinderwagen lopen met dopjes in hun oren, maar ook als ze de hond uitlaten. En de schooljeugd op de fiets.........Ik hou ontzettend van muziek en kan wel zeggen dat het een hobby van mij is. Maar als ik buiten ben wil ik de vogels horen fluiten en de bladeren horen ritselen. Ik wil mensen gedag zeggen en ook wil ik voorbijgangers horen als zij mij wat wensen. En bovendien wil ik alert zijn voor "gevaar" van buitenaf.
Het baart mij ook wel zorgen dat de jeugd zich zo afsluit voor de buitenwereld. Maar dat is niet het enige, wat mij ook zorgen baart is dat de jeugd zo snel moe is. Toevallig hoorde ik het nog iemand zeggen op een verjaardag deze week: na het eten liggen ze te maffen op de bank totdat ze naar bed gaan, ze kunnen niets meer aan! Wat is dat toch? Mentaliteit? Of is het hun gezondheid? Diegene op verjaardag zei nog: Wij moesten gewoon aan de gang en doorgaan! En dat deed je ook. Ik ben zelf ook wel van doorgaan. Zoals een Westfries gezegde zegt: Loof kan lang an! En van hard werken is nog nooit iemand dood gegaan. Een schop onder hun kont moeten ze hebben! Zo ben ik ook wel gedrild. En dan is het best wel moeilijk om aan te zien dat deze generatie veranderd. Je zou haast denken: wat moet er van ze terecht komen. Maar is dat eerlijk? Is het normaal dat wij zo hard werken? Misschien is het voor de nieuwe generatie wel veel fijner leven zo!
Het is gewoon moeilijk om te zien dat alles zo aan het veranderen is. Waarom willen we het zo graag vasthouden zoals het was? Onze voorouders hadden ook een heel ander leven waar we ook niet mee zouden willen ruilen, en zo is het voor deze generatie waarschijnlijk ook. Accepteren dan maar ;-) want veranderen in onze situatie gebeurt echt niet meer.
En als ik dan die ochtend na de toeterende vrachtwagen buiten met de honden loop, en een jongen uit ons dorp tegen kom...........zonder oordopjes in, maar hand in hand fietsend met een meisje dan word ik toch blij van binnen. Dit is ook de jeugd, de nieuwe generatie. Liefde zal altijd blijven bestaan en dat is een hele geruststelling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten